کیفیت خاک های کشاورزی با افزایش جمعیت

با توجه به رشد جمعیت و در نتیجه فشار استفاده، خاک‌های کشاورزی باید سطح کمی و کیفی کافی برای تولید مواد غذایی، فیبر و انرژی را حفظ کنند.

بدون اینکه قربانی تأثیر منفی بر تعادل مواد مغذی، سلامت یا توانایی کود جامد کشاورزی عملکرد آنها شوند.

استفاده از کودهای معدنی برای مدت طولانی ابزاری کلیدی برای جبران خروجی مواد مغذی و در نتیجه دستیابی به افزایش بازده بوده است.

اعتقاد بر این است که کاربرد کود عامل حداقل 50 درصد افزایش عملکرد محصول در قرن بیستم کود سولوپتاس 1401 بوده است.

متوسط ​​عملکرد ذرت بدون استفاده از کود نیتروژن (N) تا 40 درصد کاهش می یابد، در حالی که مطالعات طولانی مدت کاهش 40 تا 57 درصدی عملکرد گندم بدون کاربرد کود را تأیید می کند.

یوسف و همکاران افزایش 19-41٪ عملکرد در برنج و افزایش 61-76٪ در کلزا با استفاده ترکیبی از کودهای NPK را گزارش کردند.
با این حال، به دلیل استفاده نامناسب از کودهای معدنی عمدتاً در مورد نیتروژن و فسفات، بسیاری از خاک‌های مولد در توانایی عملکرد خود دچار کود اوره گوگردی مشکل شده‌اند.

همانطور که نه تنها توسط شاخص‌های شیمیایی بلکه توسط شاخص‌های شیمیایی نشان داده شده است.

فیزیکی و بیولوژیکی بنابراین، فناوری کوددهی نامناسب ممکن است تأثیر منفی بر سلامت کود سبز خاک و خدمات اکوسیستم مرتبط با خاک داشته باشد.

استفاده نامتعادل از کودهای شیمیایی می تواند pH خاک را تغییر دهد و حمله آفات، اسیدی شدن و پوسته خاک را افزایش دهد که منجر به کاهش کربن آلی خاک و موجودات مفید، توقف رشد و عملکرد گیاه و حتی منجر به انتشار گازهای گلخانه ای می شود.

سلامت خاک به عنوان ظرفیت خاک برای عملکرد به عنوان یک سیستم حیاتی حیاتی، در داخل اکوسیستم و مرزهای کاربری زمین، برای حفظ سلامت و بهره وری گیاهان و حیوانات، و حفظ یا بهبود کیفیت آب و هوا تعریف می شود.